Czesław Miłosz. Tu lubin czarny a tu len, a tu zasiano ciężki nard. Znad zieloności twoja twarz i znad mglistości plama warg. Jak w wściekłym filmie Dżingischanów wyrasta skośnie twarz nad mieczem. Tak ty w dziewięciu myślach swoich światu wielkiemu przeczysz. I jest ci myśl o Ukrainie, i jest ci myśl o latach wojny. W kontekście wielkich tragedii jedna jednostka nie ma takiej mocy, aby jakkolwiek przeciwstawić się złu, ale też nie może pozostać wobec tych wydarzeń zupełnie bierna. Miłosz dostrzega ten tragiczny paradoks, konflikt pomiędzy bezsilnością a chęcią pomocy, który mimo wszystko jest nie do przekroczenia. Próbuje się wobec niemu Miłosz Czesław PIOSENKA Jakakolwiek jest boleść, bedzie wiecej boleści. Noc jest czarna ale bedzie czarniejsza. Dobrze takim co żyli ale w porę odeszli. Ty wiec nie bierz spraw ludzkich do serca. Los był prosty ale bedzie krzywy. Czysta woda zostanie zatruta. Kto jest mądry bedzie nieszczęśliwy, A głupiemu szczescie jest pokuta. Vay Nhanh Fast Money. Tekst piosenki: W dzień końca świata Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji Rybak naprawia błyszczącą sieć Skaczą w morzu wesołe delfiny Młode wróble czepiają się rynny I wąż ma złotą skórę, jak powinien mieć W dzień końca świata Kobiety idą po len pod parasolkami Pijak zasypia na brzegu trawnika Nawołują na ulicy sprzedawcy warzywa I łódka z żółtym żaglem do wyspy podpływa Dźwięk skrzypiec w powietrzu trwa I noc gwieździstą odmyka A którzy czekali błyskawic i gromów Są zawiedzeni A którzy czekali znaków i archanielskich trąb Nie wierzą, że staje się już Dopóki słońce i księżyc są w górze Dopóki trzmiel nawiedza róże Dopóki dzieci różowe się rodzą Nikt nie wierzy Że staje się już Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie Powiada, przewiązując pomidory Innego końca świata nie będzie Innego końca świata nie będzie Dodaj interpretację do tego tekstu » Historia edycji tekstu W dzień końca świata Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji, Rybak naprawia błyszczącą sieć. Skaczą w morzu wesołe delfiny, Młode wróble czepiają się rynny I wąż ma złotą skórę, jak powinien dzień końca świata Kobiety idą polem pod parasolkami, Pijak zasypia na brzegu trawnika, Nawołują na ulicy sprzedawcy warzywa I łódka z żółtym żaglem do wyspy podpływa, Dźwięk skrzypiec w powietrzu trwa I noc gwiaździstą którzy czekali błyskawic i gromów, Są zawiedzeni. A którzy czekali znaków i archanielskich trąb, Nie wierzą, że staje się już. Dopóki słońce i księżyc są w górze, Dopóki trzmiel nawiedza różę, Dopóki dzieci różowe się rodzą, Nikt nie wierzy, że staje się siwy staruszek, który byłby prorokiem, Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie, Powiada przewiązując pomidory: Innego końca świata nie będzie, Innego końca świata nie będzie. następny » W dzień końca świata Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji, Rybak naprawia błyszczącą sieć. Skaczą w morzu wesołe delfiny, Młode wróble czepiają się rynny I wąż ma złotą skórę, jak powinien mieć. W dzień końca świata Kobiety idą polem pod parasolkami, Pijak zasypia na brzegu trawnika, Nawołują na ulicy sprzedawcy warzywa I łódka z żółtym żaglem do wyspy podpływa, Dźwięk skrzypiec w powietrzu trwa I noc gwiaździstą odmyka. A którzy czekali błyskawic i gromów, Są zawiedzeni. A którzy czekali znaków i archanielskich trąb, Nie wierzą, że staje się już. Dopóki słońce i księżyc są w górze, Dopóki trzmiel nawiedza różę, Dopóki dzieci różowe się rodzą, Nikt nie wierzy, że staje się już. Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem, Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie, Powiada przewiązując pomidory: Innego końca świata nie będzie, Innego końca świata nie będzie. Ten wiersz przeczytano 55343 razy następny » Dodaj swój wiersz Wiersze znanych Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński Juliusz Słowacki Wisława Szymborska Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński Halina Poświatowska Jan Lechoń Tadeusz Borowski Jan Brzechwa Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer więcej » Autorzy na topie kazap Ola Bella Jagódka anna AMOR1988 marcepani więcej »

piosenka o końcu świata czesław miłosz tekst